3-daagse Safari, Serengeti + Ngorongoro crater
Het Tanzania avontuur hebben we afgesloten met een enorm leuke 3-daagse safari! We zijn naar het Serengeti National Park en naar de Ngorongoro crater geweest. Zondag ochtend zijn we al vroeg weggereden zodat we redelijk op tijd bij de eerste campsite in Serengeti aankwamen. Op de heenreis hadden we al veel mooie dieren en natuur gezien! We waren meteen onder de indruk van dit alles en we waren erg enthousiast bij het zien van weer nieuwe dieren! :)
Na een erg lekkere maaltijd 's avonds zijn we goed op tijd lekker gaan slapen in onze tentjes. We kampeerden midden tussen de wilde dieren. Zo hoorden we 's nachts een leeuw brullen, dieren langslopen en 's ochtends zagen we dat de prullenbakken omgegooid en geplunderd waren! Het voelde als een echt kampeer avontuur!
We waren weer vroeg opgestaan om de zonsopkomst te kunnen zien! Na hard crossen met de jeep waren we net op tijd aangekomen op een uitkijkpunt waar we een enorm mooie zonsopkomst konden zien :)
Vervolgens hebben we deze tweede dag doorgebracht in het Serengeti National Park. Hier hebben we erg veel dieren gespot; zebra's, giraffen, olifanten, gazellen, nijlpaarden, gnoe's, buffalo's, aapjes, mooie vogels, leeuwen, luipaard (WOW!), cheeta, hyena, struisvogels en vast nog wel meer!
Na deze onvergetelijke tweede safari dag in Serengeti zijn we doorgereden naar de Ngorongoro crater. Ook hier hebben we gekampeerd tussen de dieren. Er liepen zebra's, olifanten en aapjes op de campsite! Na een erg koude douche, gelukkig lekker warm eten en wat aparte thee (ginger, lemon, garlic...) hebben we weer lekker geslapen in de tent. Er werd van te voren gezegd dat het 's nachts erg koud kan worden hier, rond de 4 graden zelfs. Dus wij waren erg goed voorbereidt en hadden heel veel kleren aangedaan en ons in dekentjes ingewikkeld maar hierdoor hadden we het niet koud gehad en een goede nachtrust gehad (goed voorbereidde kampeerders haha).
In de Ngorongoro crater hebben we tijdens de derde safari dag weer erg veel mooie dieren gezien! Ons doel was om de big 5 te spotten. We hebben de leeuw, olifant, luipaard en buffel gezien! Helaas hebben we de neushoorn niet gezien...
Zelfs een leeuw en een cheeta die beide een gazelle aan het eten zijn! Wow, de wilde natuur in actie!
We hebben erg veel olifanten families gezien, die erg indrukwekkend waren!
Na deze geweldige afsluiting moesten we helaas weer terug naar Nederland... Het waren 4 super leuke, interessante, vermoeiende, gezellige en vooral leerzame weken! Na een erge lange terugreis, die gelukkig wel goed verliep volgens planning, waren we toch wel weer blij om in Nederland terug te zijn en onze familie weer te omarmen :)
Laatste weekje
Dit was alweer onze laatste week in het ziekenhuis. De tijd gaat hier zo ongelooflijk snel! In onze laatste week hebben we op verschillende afdelingen gestaan. Ik (Céline) probeerde naar de Female Ward te gaan (de verpleegafdeling voor vrouwen, die is gescheiden van de mannen). Echter heb ik daar lange tijd staan wachten en ben ik niemand tegengekomen, dus ben ik naar de Male Ward gegaan (de mannenafdeling). Het enige wat ik op die afdelingen heb gedaan is meekijken met de visites, die wel erg interessant waren en waarbij ik vragen kon stellen. Ook ben inmiddels een kei in het meten van de bloeddruk (wel de elektrische bloeddrukmeter dan). Uiteindelijk ben ik deze week ook op de Female ward geweest en de laatste dag keek ik mee bij de OPD, outpatient department (soort polikliniek). Hier mocht ik de bloeddrukken meten en mensenwegen en hun lengte meten om het BMI te berekenen.
Er zijn uiteraard veel verschillen tussen de ziekenhuizen en de zorg in Nederland en die van hier. De weegschaal bijvoorbeeld was erg anders. In plaats van elektronische cijfers moest ik met verschillende blokjes schuiven om een bepaalde stang in balans te brengen en hier kon ik het gewicht van aflezen. Verder zijn hier alle bloeddrukmeters lek, wat betekent dat je heel hard moet pompen en hier pijn van in je vingers krijgt. Daarnaast zijn er geen oxi-pulse meters, waarop je de saturatie van een patient kunt aflezen. Overigens ligt hier niemand aan de monitor. Het aantal bedden is niet toereikend dus soms delen twee patienten één bed.
Naast de verschillen in materiaal, zijn ook de patienten anders. Op de female ward liggen erg veel vrouwen met tuberculose of diabetes. Op de Maternity (verloskunde) Ward worden over het algemeen veel keizersnedes gedaan. Weinig vrouwen bevallen op de natuurlijke manier. Wanneer de baby middels een keizersnede is geboren, wordt deze 6 tot 8 uur apart gehouden van de moeder, zodat deze kan bijkomen van de operatie. Soms ziet de moeder alleen het geslacht van de baby en wordt deze daarna meegenomen. Het is een regel dat niemand het geslacht van de baby hardop uitspreekt naar de moeder totdat deze het zelf gezien heeft. Ook de verhalen van de patiënten zijn anders. Zo was er op de Female Ward een meisje van onze leeftijd die studeerde, en daardoor prima Engels sprak. Zij had heel erge hoofdpijn en was hiervoor opgenomen. Dit was enkele maanden ontstaan nadat zij door haar vader als straf met een stok op haar hoofd was geslagen. In een later gesprek wat ze met ons, vrijwilligers, had (ze had aangegeven dat met ons wilde praten), vertelde ze dat er 'vreemde' dingen in haar familie gebeurden. We vroegen of ze bij andere mensen terecht kon maar dat was helaas niet zo. Overigens was de verpleegkundige hiervan op de hoogte. Het greep me aan dat iemand die zo veel gemeen had met ons (leeftijd, studerende etc) toch een heel ander leven kon hebben.Andere schrijnende gevallen zijn de mensen die niet genoeg geld hebben voor hun behandeling of voor hun diagnostiek. Zo was er een vrouw met borstkanker sinds anderhalf jaar. Zij had, onder andere vanwege de kosten, erg lang gewacht met het bezoeken van een arts, waardoor haar borst door de kanker volledig misvormd was.
Naast deze moeilijke verhalen zijn er ook positieve dingen die mij opvielen. Familie is hier erg belangrijk. Vlak voor het bezoekuur staan er veel mensen voor het gebouw met eten en drinken en kleding voor het gebouw om dit aan de patiënten te geven. Wanneer er van iemand geen familie is, zorgen de familieleden van een andere patiënt voor deze patiënt, door bijvoorbeeld water te halen. Daarnaast zijn ze hier erg gericht op diabetes- en hiv-patiënten. Omdat dit hier vaak voorkomt, zijn er speciale centra opgericht op het terrein van het ziekenhuis waar mensen zich kunnen testen op hiv en hun bloedsuiker kunnen laten meten en zij hier speciale uitleg en begeleiding bij krijgen (Helen heeft een paar dagen bij de diabeteskliniek geholpen). Overigens is hiv-medicatie hier gratis, om te zorgen dat iedereen behandeld kan worden.
Kortom, het is voor ons beiden een zeer leerzame periode in het ziekenhuis geweest. We hebben gezien hoe anders de zorg hier is en dat we in onze handjes mogen wrijven dat het in Nederland zo goed geregeld is, wat soms nog wordt gezien als vanzelfsprekend. Ook beseften wij ons goed hoe dankbaar we moeten zijn dat wij in Nederland zijn geboren, dat wij/onze ouders rijk genoeg zijn om te kunnen studeren en dat we deze reis konden maken. We hebben genoten van onze tijd hier, ondanks het soms vele wachten en de andere manier van werken ("pole pole", wat "langzaam" betekent). Vandaag hebben wij helaas afscheid genomen van weer wat mensen van de groep. Morgen gaan we op safari met de anderen door de Serengeti en door Ngorongoro krater als afsluiting!
Kilimanjaro hike en pentecostal kerk
Zaterdagmorgen ging onze wekker heel vroeg want om half 6 vertrokken we naar de Kilimanaro berg! Na een lange rit zijn we uiteindelijk om half 10 begonnen met het hiken op de kili-berg! We waren duidelijk underdressed; sportschoenen ipv berg/wandelschoenen, normale broek, t-shirt met vestje, 1 zware tas die we afwisselde, geen hikingstokken (natuurlijk voor echte wandel pro's!) en beide geen conditie doordat we ziek zijn geweest in Nederland of hier in Tanzania...
Maar met veel enthousiasme begonnen we aan de 3 uur durende bergtocht naar het eerste kamp, Mandara hut, van de Kilimanjaro op 2720 meter. Na veel bloed, zweet en tranen (eigenlijk veel foto's, zweet en gepuf) kwamen we eindelijk met een voldaan gevoel boven aan!
Na een lekkere lunch nog snel bij het uitkijk punt gekeken. Helaas waren er teveel wolken dus er was niet echt een mooi uitzicht... Het regenwoud op de berg was wel erg mooi en we hebben erg genoten van de mooie natuur om ons heen!
Op de terugweg hadden we er een snel tempo in en vlogen we de berg af! Het laatste uurtje was nog best zwaar want we hadden beiden geen energie en kracht meer over in onze benen maar we zijn gelukkig op tijd en heelhuids weer beneden aangekomen! Het was een erg leuke, avontuurlijke en vermoeide dag! Op de terugweg was ik (Helen) helaas wel erg autoziek geworden waardoor ik de pizza 's avonds moest laten liggen...
Zondag gingen we met Sia, onze supervisor hier, mee naar haar kerk in Arusha. Dit is een christelijke pentecostal kerk. Er waren 2 priesters die voor 2 uur een preek hielden in het Swahili. Ik vond het best heftig en indoctrinerend omdat ze op een gegeven moment best hard gingen schreeuwen. Er was helaas geen gospel koor bij, wat we wel hadden verwacht. Na de kerkdienst kreeg iedereen lunch. Een bord met rijst en cola erbij. Bij zowel de kerkdienst als bij de lunch zaten de mannen apart van de vrouwen, wat ik heel opvallend vond. Iedereen was heel gastvrij en aardig tegen ons en we vonden het een goede ervaring om zo tussen de locals te zijn!
De komende week is onze laatste week in het ziekenhuis. We weten nog niet op welke afdeling, dat merken we morgen. We hebben er in ieder geval zin in!
22e verjaardag van Helen!
Woensdag 8 augustus ben ik (Helen) ook eindelijk 22 jaar geworden! :) Aangezien het in Tanzania een nationale feestdag was, waren veel vrijwilligers in onze lodge vrij en zijn we met een grote groep naar de Hotsprings bij de Kilimanjaro geweest! De hotspring was echt een tropisch paradijsje! Helder blauw en warm water, veel palmbomen eromheen, een lianenzwaai, vers uit een kokosnoot drinken en het zonnetje scheen de hele dag! Een betere verjaardagsbestemming kan ik me niet bedenken! Met een erg leuke groep mensen van onze vrijwilligerslodge heb ik bij de hotsprings echt een fantastische dag hier gehad!
Als klap op de vuurpijl hadden ze voor mij een suprise diner georganiseerd! Wow, echt een super leuke verassing :) Het huis was versierd, iedereen kreeg een verjaardagshoedje op, de tafel mooi gedekt en een grote en lekkere taart!
Super bedankt allemaal! Ik heb erg genoten van deze leuke en gezellige verjaardag :)
Overwinningen
Eventjes een update over de afgelopen dagen, want we hebben weer een hoop meegemaakt! Onze eerste week in het ziekenhuis zit erop. De klusjes die we kunnen doen blijven een beetje hetzelfde, maar we leren nog steeds nieuwe dingen; we zien het nu zelfs meer als een les in assertiviteit, aangezien we vaak actief moeten vragen of we nog iets kunnen doen. Ook worden wij ons bewuster van de verschillen tussen Nederland en Tanzania en de rollen die wij hier vervullen. Bij bijna alles moeten we nadenken over de vraag hoe wij het normaal zouden doen in Nederland en hoe ze het hier doen. Ook dit is erg leerzaam! We hebben het nog steeds naar ons zin! Mogelijk gaat Helen kijken of ze kan helpen op een andere afdeling maar ik (Céline) zal nog bij de afdeling 'maternity' blijven, omdat ik daar wat meer taken kan doen en de artsen en verpleegkundigen wat beter leer kennen. We hebben weer zin in komende week.
Zaterdag zijn we op excursie naar de Masaai geweest. Dit is een volk wat nog traditioneel leeft in Tanzania (denk aan prachtige kleding, hoog springen als teken van mannelijkheid, de hutjes van klei maar ook de besnijdenissen en het slachten van hun eigen dieren voor voedsel). Het was heel bijzonder om deze mensen, die met zoveel beeldjes en schilderijen worden afgebeeld, ook echt te ontmoeten. Na een enthousiast onthaal kregen we zelf ook mooie kleden aan en deden we mee met een soort dans.
Wij werden uitgenodigd om met hen mee te eten en dus kregen we een stuk met een homp vlees erop. De mannen van de Masaai sneden hier delen vanaf en boden deze
aan aan ons. Omdat je natuurlijk geen "nee" zegt tegen zo'n feestmaal (het bloed zat er nog half aan), aten wij dit op. Omdat ik natuurlijk niet zo van vlees houd, dacht ik slim te zijn en
probeerde ik het zonder veel te kauwen weg te slikken. Echter dachten de Masaai-mannen dat ik het erg lekker vond, en kreeg ik nog een stuk, wat ik ook netjes weg slikte (zie weer de titel).
Gelukkig was het stuk daarna bijna op!
Het was erg verassend en indrukwekkend om een dag in de masaai mee te maken! Na het uitbuiken zijn we terug naar de Lodge gereden, waar we probeerden pizza te bestellen. Helaas lukte dit niet omdat er geen bereik was, dus waren we genoodzaakt om naar de stad te gaan om naar een hip Westers café te gaan, waar we heerlijk hebben gegeten!
Zondagochtend was een vroegertje, om 7 uur ging de wekker. We wilden namelijk mee met een groep expats die elke zondagochtend een wandeling op mount Meru maken (de berg hier dichtbij in de buurt). Wij dachten een fijne zondagochtendwandeling te maken, maar bij aankomst bleek deze 3,5 tot 4 uur te duren. Totaal onvoorbereid begonnen wij aan de tocht. Na veel bloed, zweet en tranen (en gevloek, geen water en geen eten...) hebben wij deze 'rustige' en fijne zondagochtend wandeling volbracht door de enorm mooie bushbush van Mount Meru (nogmaals, zie de titel).
Safari, Arusha, introductie Hospital
Wow, zondag meteen op safari en wat was dat toch mooi! We zijn de hele dag in Arusha National Park geweest en daar met een safari jeep rondgereden. We hebben superveel mooie dieren gezien; verschillende soorten aapjes, zebras, giraffen, olifanten, buffalos, zwijnen, herten, flamingos, speciale vogeltjes en ik vergeet er vast nog wat! Ook de natuur was super mooi! We hebben echt heel erg genoten van deze dag in de natuur tussen alle dieren en in het lekkere zonnetje! :)
Maandag hebben we de introductiedag met Sia gehad in Arusha city centre. We hebben alle lokale marktjes bezocht en (teveel) leuke souvenirtjes gehaald... het was wel een beetje een cultuurshock om te zien hoe alles daar zo anders geregeld is en hoe druk het is. Ook hebben we een Tanzaniaanse jurk en broek laten aanmeten die vrijdag klaar zijn. In de avond hebben we swahili-les gehad. Nog even en we zijn echt helemaal omgetoverd tot Afrikaanse vrouwen!
Vandaag hadden we de introductiedag in het Tengeru District Hospital. Nouja, de introductie en rondleiding was er eigenlijk niet... na een kort praatje werden we beide bij een andere afdeling gedropt en moesten we daar vragen wat we steeds konden doen. Ik, Helen, ging kijken bij het laboratorium en mocht helpen bij het registreren van de patienten en het noteren van de bloed- en urine resultaten. Celine ging helpen bij de maternity ward. Ze mocht de bloeddruk meten, babytjes wegen, hoogzwangere vrouwen naar de O.K. brengen voor bevalling en ze heeft zelfs bij een keizersnede mogen kijken! Over het algemeen was het een erg leerzame dag en hebben we zin om nog meer op het project te helpen!
Goede eerste indruk van Tanzania!
Na een lange reis zijn we eindelijk aangekomen in Tanzania! Na een lange wachtrij bij de aanvraag van het visum werden we door hartelijk ontvangen door onze supervisor Sia. Met haar hebben we meteen wat cash gepint en een simkaartje met 15 GB (echt vet veel voor 1 maand :0) internet gehaald. Vervolgens zijn we doorgereden naar de lodge waar we deze maand zullen verblijven. Meteen ontmoetten we hier super gezellige mede vrijwilligers! Na het avondeten zijn we om 8 uur gaan slapen en 13 uur later pas wakker geworden... wat waren we toch moe zeg... Vandaag, onze eerste echte dag in Arusha, Tanzania, hebben we lekker rustig aan gedaan en zijn we nog even de stad in gegaan voor wat boodschappen. Onze eerste indruk is positief over de stad; iedereen zegt aardig gedag en "mambo" (wat "hoe gaat het?" betekent), de wegen zijn prima, er zijn genoeg winkeltjes, de kinderen zijn heel vrolijk en zwaaien steeds en de natuur is heel mooi! Wat ons vooral opviel was dat ze in een dalla dalla, taxi-busje, 27 mensen proppen (we hebben ze geteld) waar eigenlijk maar 15 mensen in passen... dat was een benauwde rit. Ze hadden ons ook nog eens te laat uit deze dalla dalla gezet waardoor we een beetje verdwaald waren en onze supervisor moesten bellen voor de goede weg terug...
We hebben een goede eerste indruk van onze lodge en van Tanzania en zijn erg nieuwsgierig en hebben vooral veel zin om te beginnen bij ons project, Tengeru District Hospital!
Helemaal klaar (?)
